مجله منزل - سارا مشفق نیا: در فرهنگ دهخدا جلد يازدهم خيلي مختصر و مفيد آورده شده كه قيطريه ده كوچكي است. شايد اين روزها با اين تراكم ملك و جمعيت و اين همه برج سر به فلك كشيده باورش سخت باشد اما در روزگاري نه چندان دور در قيطريه بناي مهمي به جز خانه‌هاي روستايي وجود نداشت تا آنكه ميرزا علي‌اصغرخان اتابك، صدراعظم سه پادشاه آخر قاجار پايش به آنجا باز شد.

ماجرا از اين قرار بود كه در آن ايام به دليل آنكه تهران محدوده كوچكي بود، كمتر كسي مي‌توانست عمل خلاف عرف و شرع و قانونش را از چشم عوام دور نگاه دارد چراكه تمامي ساكنان شهر از آمد و رفت خانه‌اش آگاهي می‌یافتند. اتابك هم كه نسبت به اين مساله واقف بود، تصميم گرفت براي فراهم كردن اسباب تفريح و استراحت خود دو قطعه باغ متعلق به نظام‌الدولـه و آصف‌السلطنه و مقداري هم از اراضي مجاور را ادغام كند و باغي وسيع پديد آورد؛ باغي با عمارت بيروني و اندروني تا هر وقت دلش خواست براي خوشگذراني و فرار از اغيار به باغ قيطريه‌اش پناه ببرد و به قولي غيبش بزند.